بچه ها معمولا به صورت جهان شمولی هیجاناتشون رو بروز میدن.مثلا کودک ۳ ساله در هرجای دنیا احتمالا در واکنش لبخند یک آشنا لبخند میزنه، یا از دیدن یه خوراکی خوشمزه چشماش گرد میشه و شوقش رو با تکون دادن دستاش یا پا کوبیدن نشون میده! اما چه اتفاقی میفته که از یه جایی به بعد اون هیجانات به شکل طبیعی خودشون بروز پیدا نمیکنن؟ چی میشه که بعضی اوقات ممکنه احساساتمون رو انکار یا تبدیل کنیم، مثلا وقتی حس خشم داریم با گریه بروزش بدیم که نشونه‌ی غمه؟
بله کودک اگر در سنین پایین احساساتش رو در حیطه‌ی آگاهیش نیاره ممکنه تحت تاثیر فرهنگ و تربیت، یاد بگیره که بعضی از هیجاناتش رو پس بزنه، سرکوب کنه و یا بروز نده! ما میدونیم که این موارد زمینه‌ی آسیب‌های زیادی رو ایجاد میکنه…