دوره ی کودکی مهمترین دوره ی رشد انسانه چون برای اولین بار با دنیا رو به رو میشیم و اون رو می شناسیم، و میفهمیم که چطوری میتونیم باهاش ارتباط برقرار کنیم.

تصور کنین که برای اولین بار به ماه سفر کردین و قراره چند سالی اونجا بمونین! چه احساسی دارین؟ چقدر به اطرافتون توجه میکنین؟ مطمئنا به دنبال کشف قوانین اون سیاره میرین و تجربه های اولتون رو خوب به خاطر میسپرین! فرض کنین در ماه های اولی که اونجایین یه بار وقتی از چیزی ناراحتین و گرسنه هم هستین صدایی رو بشنوین که خیلی به نظرتون ترسناک بیاد اما بعدا بفهمین که اون صدا توی اون سیاره طبیعیه و هرچند وقت یکبار شنیده میشه. با این حال شاید تا سال ها بعد هم هروقت اون صدا میاد بترسین چون دفعه ی اول برای شما حس بدی رو ایجاد کرده بوده!

بله! تجارب اولیه ی ما تاثیر زیادی رو احساسات و شناخت های بعدی ما دارن.

از نظر فروید سال های اولیه ی زندگی پایه و اساس سال های بعدی عمر ما رو میسازه.

چیزهایی که انسان در سال های اول کودکیش تجربه میکنه و یاد میگیره، دوام و تاثیر فوق العاده ای دارن؛ یافته های پژوهشی نشون میدن که سنین پیش از دبستان از جهت شکل دهی کودک و موفقیت های اون در مقاطع تحصیلی آینده اش خیلی خیلی مهم هستن!

یکی از دلایلی که برای آموزش های پیش از دبستان وجود داره اینه که کودک حین آموزش، امکان تجربه هایی رو که توی خونه نمیتونه داشته باشه رو بدست بیاره، با توجه به اینکه توی این رده ی سنی حساسیت و تاثیر پذیری کودک نسبت به محیط آموزشی خیلی زیاده و از طرفی این تجربه ها روی تحولات کودک و آینده اش تاثیرات مثبت زیادی داره، لازمه دنبال رویکرد هایی باشیم که فرصت تجربه های عملی بیشتری رو واسه ی کودک ایجاد کنه.

پس نیاز داریم این رویکردها رو تا حدودی بشناسیم تا بتونیم انتخاب مناسبی برای محیط رشد و پرورش کودکمون داشته باشیم.